Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ανταλλαγή. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ανταλλαγή. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2018

Τσακαλίδης από Οινόη






ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ... " Τσακαλίδης από Οινόη "

Δευτέρα 9 Μαΐου 2016

Κυριακίδης & Αναστασιάδης από Χαραμή Βαρτάν





Οι Κυριακίδηδες από το Χαραμή Βαρτάν στην Ελλάδα,εγκαταστάθηκαν κυρίως στο Παλαιόκαστρο-Σιδηροκάστρου Σερρών
Οι Αναστασιάδηδες κυρίως στο Κεντρικό Κιλκίς και στο Παλαιόκαστρο Σερρών
Στο Παλαιόκαστρο υπάρχουν και Κυριακίδηδες που λέγονταν Κουρτίδηδες και το άλλαξαν κάποια στιγμή.Εμάς μας ενδιαφέρουν εδώ,οι καθαρά Κυριακίδηδες

Αιτία αυτής της αναζήτησης,είναι ένας 18χρονος από την Ρωσσία,ονόματι Ευθυμιάδης Γιώργος.
Το Ευθυμιάδης είναι επίθετο που άλλαξε από Κυριακίδης μετά την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923.
Είναι από τους Κυριακίδηδες που πήγαν Ρωσία,ενώ το μεγαλύτερο μέρος από τους συγγενείς,ήρθαν Ελλάδα.

Θα παραθέσω,ότι στοιχεία μου έδωσε από το γενεαλογικό του δέντρο,ώστε να μπορέσουμε να βρούμε συγγενείς του,καθώς έχει μεγάλη λαχτάρα να μάθει ότι αφορά στην ιστορία τους.

  • Το γενεαλογικό τους δέντρο,όσα γνωρίζουν


  • Οι Κυριακίδηδες από το Χαραμή,που απογράφηκαν στο Παλαιόκαστρο Σερρών



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ... " Κυριακίδης & Αναστασιάδης από Χαραμή Βαρτάν "

Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

Από τήν Σαντά,στήν Ραχιά Ημαθίας




Ιστορία Ραχιάς
Νοτιοδυτικά της Βέροιας σε ύψος 400 μέτρων στους πρόποδες του Βερμίου είναι χτισμένη η Ράχη ή Ραχιά Ημαθίας,μεγάλο μέρος των κατοίκων της οποίας κατάγεται απο την Σαντά του Πόντου και συγκεκριμένα απο τις ενορίες Ζουρνατσιαντών και Πιστοφαντών.

Στις αρχές του 19ου αι. το χωριό ονομαζόταν Ριάχοβο και εκατοικείτο απο αρκετές οικογένειες γηγενών ελληνόφωνων Μακεδόνων.

Μετά την αποτυχία της επανάστασης της Νάουσας το 1822 το χωριό καταστράφηκε απο τις όρδες του Λουμπούτ πασά και όσοι από τους κατοίκους του γλίτωσαν απο το θάνατο,κατέφυγαν σε ορεινούς και απόμακρους οικισμούς της περιοχής,για να επιστρέψουν (ένα μικρό μέρος τους) μόλις το 1891.


Το 1916 οι Γάλλοι τοπογράφησαν το χωριό και τον επόμενο χρόνο άρχισε η κατασκευή των πρώτων σπιτιών του "Εποικισμού" ενόψει της εγκατάστασης Ποντίων προσφυγών απο το Κάρς της Ρωσίας,που είχαν αρχίσει την περίοδο αυτή να εγκαθίστανται στην Ελλάδα.

Πραγματικά το 1919 στις 16 υπάρχουσες οικογένειες των γηγενών προστέθηκαν 25 οικογένειες "Καρσλήδων",που μετά παραμονή τριών χρόνων αναχώρησαν (εκτός απο 4 οικογένειες που παρέμειναν) για την περιοχή της Πτολεμαϊδας.

Στις αρχές του 1924 εγκαταστάθηκαν στη Ραχιά 7 οικογένειες απο τα χωριά Κελκίτ και Γατράχ του Παϊπουρτ (Τσιαμουρλήδες) και 5 οικογένειες από την ευρύτερη περιοχή της Αργυρούπολης (Κιμισχαναλήδες).

Λίγες μέρες αργότερα ,στις 25 Οκτωβρίου,έφτασαν με κάρα και κατασκήνωσαν στην αυλή της εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου 23 οικογένειες Σανταιών,ο αριθμός των οποίων διευρύνθηκε σημαντικά κατα τα επόμενα χρόνια,καθώς σε αυτές ήρθαν να προστεθούν και αρκετοί άλλοι Σανταίοι,που επέλεξαν τη Ραχιά σαν τόπο της οριστικής τους εγκατάστασης.

Αναλυτικά οι Σανταίοι που πρωτοεγκαταστάθηκαν στη Ραχιά Ημαθίας ηταν οι ακόλουθοι:










Το 1924
α.Απο την ενορία Ζουρνατσάντων:

 


1.Ακριβόπουλος Γεώργιος (Κάσπαρτς)με τα αδέλφια του Μιλτιάδη,Λεωνίδα και Χαράλαμπο.

2.Ακριβόπουλος Χαράλαμπος (τη Κοβούκ) με τη σύζυγο του Καλλιόπη και τον γιό του Ιωάννη.

3.Αλεξανδρίδης Κωνσταντίνος(Συρμενίτες) με τη σύζυγο του Ευδοκία(το γένος Ναρίδη).

4.Δαμιανίδης Αλέξανδρος με τα αδέλφια του Κωνσταντίνο και Μυροφόρα.

5.Δαμιανίδης Κοσμάς(Ματωμέντς) με τη σύζυγο του Ελένη,τα παιδιά του Κυριακή και θεόδωρο και τις ανεψιές του Άννα και Βικτώρια.

6.Δαμιανίδου Ναζή με τα παιδιά της Γεώργιο,Χριστοφόρο και Ελένη.

7.Καλαϊτζίδου Μυροφόρα με την κόρη της Ελπινίκη.

8.Ναρίδης Αριστοτέλης(ο Καντάρον) με την αδελφή του Μαρία.

9.Ναρίδου -Ασλανίδου Δέσποινα με τους γιούς της Δημήτριο και Ιωάννη.

10.Σολεϊμέζ Ιωάννης με τη σύζυγο του Κερεκή και τις κόρες του Αγγελή και Βαρβάρα.

11.Τσιλλιγγερίδης Ευστάθιος (Κιφούρτς) με τη συζυγό του Μαρία και τις κόρες του Ιφιγένεια και Καλλιόπη.

12.Τσιλλιγγερίδης Γεώργιος(Ατεσιόγλης)με τα αδέλφια του Μυροφόρα,Χαράλαμπο,Ιωάννη και Ηρακλή.

13.ΤσιλλιγγερίδηςΦίλιππος(Κιούρτος) με τη σύζυγο του Ελένη και την κόρη τους Όλγα.





















β. Από την ενορία Πιστοφάντων:
1.Βενετικίδης Ανέστης με τη σύζυγο του Ελένη (Κέκεκλη)

2.Γολιδόπουλος Ανέστης με τις αδελφές του Ελένη και Μαρία.

3.Πιστοφίδης Ευκλείδης με τη σύζυγο του Μαρία και τα παιδιά τους Χρήστο,Ανέστη και Κωνσταντίνο.

4.Πιστοφίδης Νικόλαος με τη σύζυγο του Ελένη και τα παιδιά τους Κυριακή ,Μαρία και Σωκράτη.

5.Πιστοφίδου Παρθένα με τον ανιψιό της Ιωάννη.

6.Πολιτίδης Χρήστος με τη μητέρα Ελένη και τις αδελφές του Ειρήνη και Όλγα.

7.Τσιαρτσή Ευθυμία με τα παιδιά τους Βικέντιο και Παρθένα.

8.Τσιαρτσή Χριστιανή(η Μακα) με τον αδελφό της Επαμεινώνδα.






















γ. Από την ενορία Πινιατάντων:
1.Ποταμόπουλος Γεώργιος με τη σύζυγο του Κερεκή και την κόρη τους Μαρία.

2.Ποταμοπούλου Ελένη με την κόρη τους Μαρίκα.

Το 1925:

1.Ακριβόπουλος Ιωάννης(Κασπάρτς) από την ενορία Ζουρνατσιάντων.

2.Βενετικίδης Ιωάννης με τη σύζυγο του Παρέσσα από την ενορία Πιστοφάντων(μέσω Τριανταφυλλιάς Σερρών).

Το 1929:

1.Ιωσηφίδου Παρθένα(η καθηγητάνα) από την ενορία Ζουρνατσιάντων(μέσω Βατούμ Ρωσίας)με τα παιδιά της Κωνσταντίνο,Νεοκλή,Αντιγόνη,Λέων και Πίνδαρο και την πεθερά της Σουμελά (παπαδιά).

2.Σαββίδης Λάζαρος από των Πιστοφάντων μέσω Αμάραντων Κιλκίς,με τη σύζυγο του Όλγα και την κόρη τους Ζωή.

Το 1930:

1.Πιστοφίδης Κοσμάς από την ενορία Πιστοφάντων μέσω Αγίου Χαραλάμπου Κιλκίς με τη μητέρα του Ελένη τη σύζυγο του Μαρία και τα παιδιά τους Γεώργιο και Ιωάννη.

2.Απαζίδης Ιωάννης από την ενορία των Πιστοφάντων-κάτοικος Σιάνας Γεμουράς (μέσω Αγίου Χαραλάμπου-Κιλκίς) τη σύζυγο του Σοφία και τις κόρες του Κυριακή και Ελπίδα.

Το 1931:

1.Κανταρίδου Παρθένα από την ενορία των Ζουρνατζάντων (μέσω Βατούμ) με τα παιδιά τους Αλέξανδρο και Δαμιανό.

Σήμερα από την ηρωική εκείνη εποχή ζουν στη Ράχη οι:

1.Δημήτριος Ασλανίδης-Αρίδας (98 χρονών).

2.Άννα Ασλανίδου (94 χρονών).

3.Λεωνίδας Ακριβόπουλος (94 χρονών).

4.Βικέντιος Τσιαρτσής (94 χρονών)

5.Ευανθία Γολιδοπούλου (90 χρονών).

Τέλος να σημειωθεί ότι από τη Ράχη της Ημαθίας κατάγονται ο γνωστός ιστορικός της Βέροιας και τέως βουλευτής Γεώργιος Χιονιδης,ο ηγούμενος της ΙΜ. Παναγίας Σουμελά αρχιμανδρίτης Παύλος Αποστολίδης(σ.σ. τώρα Μητροπολίτης Δράμας) και ο γνωστός Σανταιος λυράρης Μάντης Σαββίδης.


ΠΗΓΕΣ
Του Θανάση Ντουμανοπουλου(Μάης 2005)
Από την εφημερίδα της Νέας Σάντος(Τα Νέα).

basdra











ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ... " Από τήν Σαντά,στήν Ραχιά Ημαθίας "

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ... " ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ "

Ανταλλαγές πληθυσμών στα Βαλκάνια




Ανταλλαγή πληθυσμών-Mübadele

 ( Türkçe - English  - Deutsch  -  Français - Español

Κατά το Διεθνές Δίκαιο ανταλλαγή πληθυσμών νοείται η δια «συμβάσεως» υποχρεωτική ή ελεύθερη (εκούσια ή ακούσια) μετανάστευση υπηκόων, που ανήκουν σε φυλετικές (εθνικές), θρησκευτικές ή γλωσσικές μειονότητες από το ένα κράτος σε άλλο (ως επί το πλείστον όμορο).  Η μεγαλύτερη ανταλλαγή πληθυσμών που έχει γίνει, και κατ’ επανάληψη, τουλάχιστον στην Ευρωπαϊκή πολιτική ιστορία είναι στη Βαλκανική χερσόνησο.

Ανταλλαγές πληθυσμών στα Βαλκάνια

Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους πολλοί εκ των κατοίκων της
«τέως» Ευρωπαϊκής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στη συνέχεια της Τουρκίας, μη θέλοντας να γίνουν υπήκοοι των χωρών που περιήλθαν τα εδάφη τους, με τις Συνθήκες Κωνσταντινούπολης, Λονδίνου, Βουκουρεστίου και Αθηνών, μετανάστευσαν αμοιβαία στις χώρες που πίστευαν ότι ανήκουν κατά παραπάνω ορισμό. Έτσι Μουσουλμάνοι από Ελλάδα Βουλγαρία και Σερβία μετοίκησαν προς μόνιμη εγκατάσταση στη Τουρκία, Βούλγαροι από Ελλάδα και Σερβία στη Βουλγαρία και Έλληνες από Βουλγαρία και Σερβία στην Ελλάδα. Το αυτό και οι Σέρβοι. Από τις παραπάνω χώρες γεγονός ήταν ότι η Τουρκία αντιμετώπιζε τον μεγαλύτερο αριθμό μεταναστών που έπρεπε να βοηθήσει στη νέα τους εγκατάσταση, όπως επίσης γεγονός είναι ότι για λόγους εθνικής της σκοπιμότητας εφήρμοσε ταυτόχρονα πιεστικά μέτρα εναντίον άλλων φυλετικών, θρησκευτικών υπηκόων μειονοτήτων της, προς εξαναγκασμό σε εκπατρισμό.

Συνθήκη του 1914

Κατ’ αυτή τη Συμφωνία:
«Οι πληθυσμοί των ελληνικών χωρίων Θράκης και νομού Σμύρνης μέχρι των Στενών ανταλλαχθήσονται έναντι Μουσουλμάνων χωρικών Μακεδονίας και Ηπείρου, η δε ανταλλαγή γενήσεται ταυτοχρόνως και μετά πιστοποίησιν της αυθορμήτου αυτών επιθυμίας προς μετανάστευσιν. Η ανταλλαγή γενήσεται υπό την προστασίαν των δύο κυβερνήσεων μετά πλήρη συνεννόησιν κλπ.».
Συνέπεια αυτής της Συμφωνίας ήταν ο βίαιος εκπατρισμός στην Ελλάδα άνω των 250.000 Ελλήνων από Μικρά Ασία και Θράκη.
Πολλές χιλιάδες Ελλήνων βρήκαν το θάνατο συνέπεια διωγμών και ταλαιπωριών από 1915 – 1918. Στο κύμα αυτό των πρώτων από Βουλγαρία και δεύτερο από Τουρκία εκπατρισθέντων Ελλήνων ήρθαν να προστεθούν και οι εκδιωχθέντες μετά τους Βαλκανικούς πολέμους. Όλοι αυτοί είχαν ανάγκη κάποιας προστασίας και βοήθειας αυτή που προτίθετο να τους εξασφαλίσει η Συνθήκη του Νεϊγύ.

Συνθήκη Νεϊγύ, 1919

Σύμφωνα με τη Συνθήκη του Νεϊγύ (27 Νοεμβρίου 1919), η Βουλγαρία υποχρεωνόταν να αναγνωρίσει τα μέτρα εκείνα με τα οποία οι προέχουσες και συνασπισμένες Σύμμαχοι Δυνάμεις ήθελαν κρίνουν πρόσφορα σε σχέση προς την αμοιβαία και εθελουσία μετανάστευση των φυλετικών μειονοτήτων. Σ’ αυτή τη Συνθήκη διατυπωνόταν η απόφαση των Συμμάχων όπως «η αμοιβαία και εθελουσία μετανάστευση των φυλετικών, θρησκευτικών ή γλωσσικών μειονοτήτων εις Ελλάδα και Βουλγαρία κανονισθεί δια συμβάσεως μεταξύ των δύο τούτων κρατών, συνομολογούμενης επί τη βάσει των όρων που αποφασίσθηκαν κατά την ως άνω ημέρα».
Σε εκτέλεση της Σύμβασης αυτής ψηφίσθηκε ο νόμος 2680/1922 και ο από 6 Μαρτίου 1922 σχετικός Κανονισμός που κυρώθηκε με το από 18 Ιουνίου 1922 Βασιλικό Διάταγμα.
Αμφότερες οι Πράξεις αυτές που αντίστοιχα ρύθμιζαν υποχρεώσεις του Βουλγαρικού Κράτους ψηφίσθηκαν και δημοσιεύθηκαν ταυτόχρονα και στη Βουλγαρία.
Κατά τις διατάξεις της εν λόγω Σύμβασης, των κυρωτικών αυτής Νόμων και Κανονισμών, στις γενικές τους γραμμές αναγνωρίζονταν στους υπηκόους, του ενός κράτους που άνηκαν σε φυλετικές, θρησκευτικές ή γλωσσικές μειονότητες το δικαίωμα της ελεύθερης μετανάστευσης στη χώρα του άλλου, με το δικαίωμα να συναποκομίσουν ή μεταφέρουν τη κινητή τους περιουσία. Η δε ακίνητος περιουσία τους καθώς και εκείνη των Εκκλησιών, Μονών, νοσοκομείων και οποιασδήποτε φύσεως ιδρυμάτων θα πωλείτο ή θα εκκαθαρίζονταν με το δικαίωμα των δικαιούχων επί της αξίας της. Μικτή τετραμελής επιτροπή (τα δύο μέλη διόρισε η Κοινωνία των Εθνών) εξασφάλιζε την εκτέλεση της Σύμβασης και την ελεύθερη άσκηση των εξ αυτής δικαιωμάτων.
Βάσει της παραπάνω Σύμβασης περί τους 50.000 Έλληνες περίπου μετανάστευσαν από Βουλγαρία στην Ελλάδα και 90.000 Βούλγαροι από Ελλάδα στη Βουλγαρία. Κατά δε τις επίσημες στατιστικές παρέμειναν στην Ελλάδα 41.017 σλαβόφωνοι που δεν επιθυμούσαν να μεταναστεύσουν.

Συνθήκη της Λωζάνης, 1923

Μετά τη γενοκτονία των Ποντίων και τη μικρασιατική καταστροφή το αποκορύφωμα του μέτρου της «ανταλλαγής πληθυσμών» αποτέλεσε το Σύμφωνο για την ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας που υπογράφθηκε στις 30 Ιανουαρίου 1923, το οποίο στη συνέχεια κατέστη μέρος της Συνθήκης της Λωζάνης της 24ης Ιουλίου του ίδιου έτους δυνάμει του άρθρου 142 της τελευταίας.
Κατά τη Σύμβαση αυτή η ανταλλαγή δεν ήταν πλέον εκούσια και ελεύθερη αλλά υποχρεωτική και αποτέλεσμα όρου πολεμικής ήττας. Στη Συνδιάσκεψη της Λωζάννης η Ελλάδα, μολονότι αντιτίθονταν στη άποψη και της εκούσιας ανταλλαγής (καταστροφική για τον ευημερούντα Ελληνισμό της Μικράς Ασίας), εντούτοις πιεζόμενη από το ατυχές αποτέλεσμα του πολέμου, δήλωσε να συζητήσει εκούσια και αμοιβαία ανταλλαγή. Η Τουρκία όμως δεν δέχθηκε ούτε εκούσια ούτε αμοιβαία αλλά υποχρεωτική. Μάταια το Οικουμενικό Πατριαρχείο διαμαρτυρήθηκε για κήρυξη της Εκκλησίας «εν διωγμώ». Αλλά και οι διαμαρτυρίες της τότε ελληνικής κυβέρνησης προς τη Τουρκία και τις Μεγάλες Δυνάμεις υπήρξαν ατελέσφορες.
Τελικά η Συνδιάσκεψη απεφάνθη ότι αν και μισητό αυτό καθ΄ αυτό το μέτρο της υποχρεωτικής ανταλλαγής ήταν το μόνο ενδεδειγμένο στη περίπτωση και συνέστησε την αποδοχή αυτής με τον όρο να εξαιρεθούν οι Έλληνες κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης και οι Μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης. Τότε η Ελλάδα που είχε εγκαταλειφθεί απ’ όλους τους Συμμάχους αναγκάσθηκε να υποκύψει και να υπογράψει την παραπάνω Σύμβαση της υποχρεωτικής ανταλλαγής με την οποία χιλιάδες Έλληνες της Μικράς Ασίας , μεταξύ αυτών και ο Πατριάρχης Κωνσταντίνος ΣΤ΄, εξαναγκάσθηκαν σε εκπατρισμό.
Στην εν λόγω Σύμβαση καθορίζονταν τα εις την υποχρεωτική ανταλλαγή υποκείμενα πρόσωπα, η ιθαγένειά τους, ο χρόνος της ανταλλαγής, η εκκαθάριση των περιουσιών τους, καθώς και η τύχη των εξαιρουμένων της ανταλλαγής προσώπων. Στη συνθήκη δε αυτή υπάχθηκαν και οι μετά την 12 Οκτωβρίου 1912 αποχωρήσαντες εκ των εδαφών που χαρακτηρίστηκαν «ανταλλάξιμοι». Οι κινητές και ακίνητες περιουσίες των ευαγών ή θρησκευτικών ιδρυμάτων που ανήκαν σε ανταλλάξιμους ή εις πρόσωπα που κατοικούσαν εκτός των εδαφών τους, υπάχθηκαν επίσης σε ανταλλαγή. Σε μικτή επιτροπή εκ της συμβάσεως ανετέθη η εκτίμηση και εκκαθάριση των περιουσιών που εγκαταλείφθηκε. Η αξία τους μετά την εκτίμηση περιέρχεται στο κράτος όσο παραμένουν – ανταλλάξιμη περιουσία – και αυτό (το κράτος) καθίσταται οφειλέτης των δικαιούχων. Οι αξίες τέλος θα συνοψίζονταν και όση προέκυπτε διαφορά αυτή θα καταβάλλονταν από το οφειλόμενο κράτος στο έτερο.
Η Σύμβαση αυτή άρχισε να εφαρμόζεται από τον Αύγουστο του 1923, η δε μικτή επιτροπή περάτωσε το έργο της κατά το έτος 1925. Για δε την εκτέλεσή της εκδόθηκε σωρεία νόμων, διαταγμάτων, αποφάσεων κλπ ενώ πλείστες Υπηρεσίες δημιουργήθηκαν για τη περαίωση του όγκου της εργασίας προς εγκατάσταση των εκατοντάδων χιλιάδων ομοεθνών προσφύγων, την εκκαθάριση των περιουσιών τους και την τακτοποίηση των αξιώσεών τους.

Θέση του Ο.Η.Ε. σήμερα

Από τη διεθνή κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ειδικότερα του δικαιώματος της ελεύθερης μετακίνησης και εγκατάστασης και της απαγόρευσης της συλλογικής απέλασης (Οικουμενική Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Διεθνές Σύμφωνο Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων, Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Δ΄ Πρωτόκολλο) η «ανταλλαγή πληθυσμών» σήμερα αποτελεί παραβίαση κανόνων Διεθνούς Δικαίου και έχει τεθεί εκτός πραγματικότητας





















ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ... " Ανταλλαγές πληθυσμών στα Βαλκάνια "